نمایشگاه اُبژه ۱

صندلی، به عنوان یک “ابُژه” محصولی دیزاین شده است در مقیاسی میانه معماری داخلی و طراحی محصول. طراح صندلی ممکن است یک انسان دانش نیاموخته در پاسخ به نیاز «جایی برای نشستن » باشد، اما به شکلی دیگر، یک دیزاینر در پاسخ جامع به شکل، روابط، عملکردها با استفاده از تکنولوژی و هندسه. ابژه به عنوان یک حلقه فکری دیزاین) قصد دارد از زاویه نگاه «معمار » به این محصول بنگرد. قدمت نگاه معمارانه به طراحی اجزای خرد و درشت طرح، از معماری باستان وجود داشته و در دوران رنسانس، تئوری انسان بسیط و نمونه آن لئوناردو داوینچی مهندس ،دیزاینر و دانشمند جامع به اوج رسیده و تا معماری معاصر با شدت آهنگ متغیری ادامه می یابد.

در امتداد این نگاه، اُبژه با دعوت از معماران برجسته سالیان اخیر ایران، اُبژه ی صندلی را به عنوان موضوعی جهت «باز مطالعه » و دیزاین  پیشنهاد نمود، با ایده آن که آزمودن حساسیت و چالش دوسویه میان معماران و مخاطبان ایرانی، راه گشای مسیری نو از ایده تا ساخت محصول باشد. نمایشگاه پیش رو، آغاز حرکتی در جهت یافتن مختصاتی فعلی برای صندلی به عنوان ابژه طراحی نزدیک‌مقیاس و مرتبط با معماری می باشد؛ همان گونه به طور متقابل قصد دارد مهارتهای پنهان و درخواست نشده مخاطبان از معماران ایرانی در مقیاس‌های دیگر دیزاین را نمودار کند و از این طریق به آینده‌ای که خطوط دیزاین آن از خرد تا ریز، در اشتراکی متعادل تر میان معماران و مردم شکل بگیرد بیندیشد.